هر آنچه در مورد عفونت گوش باید بدانید

عفونت گوش چیست؟

اصطلاح رایج “عفونت گوش” از نظر پزشکی به عنوان اوتیت میانی حاد یا عفونت ناگهانی در گوش میانی (فضای پشت پرده گوش) شناخته می شود. هر کسی می تواند به عفونت گوش مبتلا شود – کودکان و بزرگسالان – اگرچه عفونت گوش یکی از شایع ترین دلایلی است که کودکان خردسال به پزشکان مراجعه می کنند.  پزشک شنوایی سنجی ممکن است آنتی بیوتیک تجویز کند. در بسیاری از موارد ، عفونت گوش به خودی خود برطرف می شود. پزشک ممکن است دارویی را برای تسکین درد توصیه کند. اگر عفونت گوش بدتر شده یا بهبود نیافته است ،در کودکان زیر دو سال ، معمولاً برای عفونت گوش آنتی بیوتیک لازم است.

برای اطمینان از بهبود عفونت گوش و یا اینکه شما یا فرزندتان درد یا ناراحتی مداوم دارید ، بسیار مهم است که به پزشک مراجعه کنید. مشکلات شنوایی و سایر عوارض جدی با عفونت های مداوم گوش ، عفونت های مکرر و یا بیماری منیر  و هنگامی که مایع در پشت پرده گوش جمع می شود ، رخ می دهد.

چه کسانی بیشتر به عفونت گوش مبتلا می شوند؟

عفونت گوش میانی شایع ترین بیماری دوران کودکی (به غیر از سرماخوردگی) است. عفونت گوش بیشتر در کودکانی که بین 3 ماه تا 3 سال سن دارند رخ می دهد و تا 8 سالگی شایع است. 25٪ از همه کودکان دچار عفونت های مکرر گوش می شوند.

بزرگسالان نیز ممکن است دچار عفونت گوش شوند ، اما تقریباً مانند کودکان اتفاق نمی افتد.

عوامل خطر عفونت گوش عبارتند از:

سن: نوزادان و کودکان خردسال (بین 6 ماهگی تا 2 سالگی) در معرض خطر بیشتری برای عفونت گوش هستند.

سابقه خانوادگی: تمایل به عفونت گوش می تواند در خانواده ایجاد شود.

سرماخوردگی: سرماخوردگی اغلب احتمال عفونت گوش را افزایش می دهد.

آلرژی: آلرژی باعث التهاب (تورم) مجاری بینی و دستگاه تنفسی فوقانی می شود که می تواند آدنوئیدها را بزرگ کند. آدنوئیدهای بزرگ شده می توانند لوله استاش را مسدود کرده و از تخلیه مایعات گوش جلوگیری کنند. این منجر به تجمع مایع در گوش میانی می شود که باعث ایجاد فشار ، درد و عفونت احتمالی می شود.

بیماریهای مزمن: افراد مبتلا به بیماریهای مزمن (طولانی مدت) بیشتر در معرض ابتلا به عفونت گوش هستند ، به ویژه بیماران مبتلا به نقص ایمنی و بیماریهای مزمن تنفسی ، مانند فیبروز کیستیک و آسم.

درمان عفونت گوش

این نوع درمان براساس نوع عفونتی که فرد به آن دچار شده است، تعیین می شود.

در درمان عفونت گوش میانی ممکن است برای از بین بردن عفونت، آنتی بیوتیک به صورت خوراکی یا قطره تجویز شود. در صورتی که احساس سرماخوردگی و آلرژی نیز با عفونت گوش همراه باشد، داروهایی مانند آنتی هیستامین، اسپری بینی و ضداحتقان بینی نیز تجویز می شود. تکنیک پاک سازی شیپور استاش نیز به درمان عفونت گوش میانی بسیار کمک می کند. در این روش بستن دهان با فشار زیاد درون بینی بازدم قوی انجام می شود که به خشک شدن مایعات جمع شده گوش بسیار کمک می کند.

درمان عفونت گوش خارجی اگر توسط باکتری باشد، برای آن انتی بیوتکی تجویز می شود. اما در صورت عفونت ویروسی آن باید کمی صبور بود و در تشخیص نوع ویروس به درمان آن اقدام کرد.

در ابتدا باید به این موضوع اشاره کرد که خوددرمانی و استفاده خود به خود از دارو ها و قطرات گوشی به هیچ عنوان توصیه نمیشود چرا که تشخیص نوع عفونت و وابسته به آن، قطره ی مورد استفاده بر عهده پزشک است.

معمولا استفاده از قطره و پماد موضعی، گاهأ داروهای خوراکی و دوری از استخر و مکان های مرطوب راه درمان عفونت گوش خارجی است.

درمان عفونت های شدید و مستمر گوش

اگر عفونت گوش زیاد و به صورت مداوم تکرار شود، متخصص گوش حلق و بینی لوله های کوچکی را از پرده گوش رد می کند. این لوله ها با خروج مایعات تجمع شده در گوش میانی از جمع شدن مایعات در پشت پرده گوش نیز جلوگیری می کند. در اغلب اوقات این لوله ها 8 تا 18 ماه در داخل گوش می مانند و خودشان به خودی خود از گوش خارج می شوند.

در کودکان اگر عفونت گوش به دفعات صورت بگیرد در برخی از اوقات پزشک متخصص دستور به برداشتن لوزه های کودک می دهد.

چه زمانی به دلیل عفونت گوش به پزشک مراجعه کنید؟

عفونت گوش در بسیاری موارد می‌تواند خود به خود از بین برود، بنابراین ممکن است یک درد جزئی نگران کننده نباشد. اما در صورت علائم و نشانه های زیر به پزشک مراجعه کنید:

• اگر علائم طی سه روز برطرف نشوند.
• وجود علائم در کودکان کم‌تر از ۶ ماه و درد شدید گوش جهت بررسی بیش‌تر به پزشک مراجعه کنید.
• خروج هرگونه ترشح، چرک یا خون از گوش و بروز بی خوابی و تحریک پذیری در فرزندتان پس از یک سرماخوردگی یا عفونت تنفسی فوقانی، نیاز به بررسی‌های بیش‌تر و معاینه‌ی پزشک دارد.
• سفتی گردن در کودکان یا بی حالی زیاد و پاسخ ضعیف به تحریک‌ها، نشان دهنده‌ی عارضه‌ی جدی عفونت گوش است که نیاز به رسیدگی دارد.
• وجود تب ۳۸ درجه‌ی سانتی گراد در کودکان زیر سه ماه
• وجود تب بالای ۴۰ درجه‌ی سانتی گراد در هر سنی
• تبی که در کودکان زیر دو سال بیش از دو روز و در کودکان بالای دو سال بیش از ۳ روز به طول بینجامد.
• در صورت بروز علائم جدیدی مانند موراد زیر، باید فوراً به پزشک مراجعه کنید:
  • از بین رفتن تعادل
  • ترشحات خونی و چرکی.

اقدامات ضروری برای جلوگیری از عفونت گوش کدام است؟

خشک کردن گوش بعد از حمام خصوصا در روزهای سرد، استفاده از قالب های ضد آب در افرادی که پرده گوش سوراخ دارند، درمان سریع قبل از پیشرفت بیماری و … را می توان نام برد.

التهاب یا عفونت گوش به چه دلایلی ایجاد می شود؟

عواملی زیادی باعث التهاب گوش می شوند از جمله: سرماخوردگی، آنفلوآنزا، آلرژی، عفونت در سینوس ها، تورم در لوزه ها، تغییرات فشار خون یا هوا و … .

التهاب و عفونت گوش خارجی چیست؟

این بیماری به گوش شناگر معروف است چرا که در اکثریت موارد افراد مبتلا به این بیماری را جمعیت شناگران و یا افرادی که در معرض آب و رطوبت زیاد هستند تشکیل می دهند. در طی عفونت گوش خارجی، باکتری ها و ویروس های مفید موجود در گوش به طور کنترل نشده ای منتشر می شوند و همین موضوع آغاز علائم عفونت گوش خارجی است. درمان سریع و به موقع این عفونت ها بسیار مهم است چرا که در صورت عدم رسیدگی، عفونت گسترش یافته و بخش های عمده تری از گوش را در بر می گیرد.

سخن پایانی:  گوش درد عموما خطر جدی به همراه ندارد، اما اگر در اثر عفونت گوش کودک شما همراه با درد دچار تب بیش از ۴۰ درجه شد، حتما به دنبال پزشک باشید. این عدد در نوزادان به ۳۸ درجه می‌رسد. همچنین اگر فردی که درد را تجربه می‌کند، سرگیجه، سردرد شدید، تورم گوش خون یا ترشح مایعات را نیز دارد، باید سریعا به پزشک مراجعه کند. قرارگیری در معرض سیگار، خیس نگه داشتن گوش و قرار دادن اشیاء خارجی در داخل گوش می‌تواند موجب گوش‌درد شود و شما باید از آن‌ها اجتناب کنید.