ازدواج یکی از مهمترین تصمیمات زندگی است که نیاز به شناخت، توجه و آمادگی دارد.
– آمادگی ازدواج: فردی که قصد ازدواج دارد باید به خودشناسی خود بپردازد و آمادگی لازم برای اقدام به ازدواج را در خود ببیند. عواملی مانند استقلال مالی، بلوغ روانی، جسمی و عاطفی و قدرت رویارویی با مشکلات پس از ازدواج نشان دهنده آمادگی فرد برای ازدواج هستند.
– هدف خود را مشخص کنید: برای انجام هر کاری در ابتدا دلیل آن و هدفتان برای رسیدن به آن بسیار اهمیت دارد. هدف گذاری صحیح برای یک ازدواج موفق لازم است. برای مثال اگر هدف از ازدواج صرفاً رهایی از تنهایی و یا افسردگی باشد، این اهداف، اهداف مناسبی برای یک ازدواج موفق نخواهند بود.
– انتظارات خود را از همسر آینده: خواسته ها و انتظارات خود را قبل از ازدواج از همسر خود بدانید و مشخص کنید. مشخص کردن و درک انتظارات شما از همسرتان و همچنین انتظارات او از شما در زندگی مشترک در کنار انتظارات خانواده های طرفین نقش بسیار موثری در موفقیت روابط شما پس از ازدواج خواهد داشت.
– عدم تعجیل در ازدواج: یکی از پیامدهای عجله کردن برای ازدواج، عدم شناخت کافی طرفین خواهد بود. که همین امر موجب می‌شود دختر یا پسر شخصیت و چهره واقعی فرد مقابل را به درستی نشناخته و زمانی که با رفتارهایی متناقض و ناسازگار با شخصیت و شناخت ناقص یکدیگر مواجه شده باشند تصمیم به جدایی بگیرند.
– آشنایی و شناخت کافی همسر: آشنایی قبل از ازدواج و صرف زمان برای شناخت طرف مقابل یکی از نیازهای ازدواج و مراحلی است که دختر و پسر باید اهمیت ویژه ای برای آن جهت داشتن یک تصمیم گیری بهتر و منطقی تر قائل باشند. برای شناخت بهتر و تصمیم گیری دو طرف باید در ابتدا نسبت به خود شناخت کافی داشته باشند، به خودشناسی برسند و سپس به شناخت طرف مقابل بپردازند.
– تناسب طرفین در ازدواج: برخی ویژگی های شخصیتی در میزان سازگاری های طرفین در زندگی مشترک بسیار تاثیر گذار بوده و می‌تواند عامل آرامش و رضایتمندی و یا بالعکس دلیلی برای بروز تنش ها و از هم پاشیدن زندگی مشترک شوند.
چطور باید با اعضای خانواده طرفین برخورد کنیم؟
برخورد با اعضای خانواده طرفین یکی از مسائل مهم و حساس در ازدواج است که می‌تواند تأثیر مثبت یا منفی بر روی رابطه زناشویی داشته باشد. برای اینکه با اعضای خانواده طرفین به شکل سالم و مؤثر برخورد کنید، چند نکته را می‌توانید در نظر بگیرید:
– ارتباط صمیمی بین والدین: والدین اولین و مهم ترین الگو برای فرزندانشان هستند. اگر والدین با یکدیگر رابطه عاطفی و مودبانه داشته باشند، فرزندان نیز از این الگو الهام می‌گیرند و با اعضای خانواده طرفین به شکل محترمانه و دلسوزانه رفتار می‌کنند.
– تعیین قواعد روشن و واضح: هر خانواده ای قوانین مخصوص به خود را دارد که بر اساس آن رفتار اعضا نسبت به یکدیگر تعیین می شود. باید با همسر خود درباره قواعد و حدود رابطه با خانواده های هم توافق کنید و آن را به صورت شفاف و صادقانه به آنها اعلام کنید.
– گفتمان مثبت: کارکردهای اساسی خانواده حمایت، توجه، مراقبت، احساس امنیت و خودشکوفایی است. باید با اعضای خانواده طرفین به شکل مثبت و سازنده صحبت کنید و از نقد، تحقیر، توهین یا تمسخر پرهیز کنید.
– روش های کنار آمدن و حل کردن مشکلات: بحث و دعوا با هرکسی می‌تواند ناراحت کننده باشد. وقتی با خانواده طرفین دعوا می‌کنید، باید سعی کنید بصورت بزرگ منشانه رفتار کنید و راه حل‌های مناسب را پیدا کنید. بعضی از راهکارهای پیشنهاد شده عبارت‌اند از:
– بلوغ: سعی کنید برای مخالفت‌ها و نقاط متضاد راه حلی پیدا کرده و بلوغ خود را نشان دهید. به این نکته توجه کنید که موضوعی که بر سر آن اختلاف دارید چقدر بزرگ و مهم است. اگر موضوع پیش آمده خیلی بزرگ نیست، اجازه دهید بدون سروصدا و مشکل خاصی حل شود.
– فضای شخصی: گاهی اوقات، چون شما از قبل حساس و یا تحت استرس موضوع دیگر هستید ممکن است باعث ایجاد جروبحث و یا دعوا شود. سعی کنید بفهمید که چه زمانی حساس و تحت فشار هستید و در این زمان‌ها کمی به خود اجازه دهید که تنها باشید و ذهن و احساسات خود را جمع و جور کنید.
– سازش: اگر کاری می‌کنید که باعث ناراحتی آنها می‌شود، سعی کنید راهی برای انجام ندادن آن پیدا کنید. به آنها کمک کنید و نشان دهید که واقعاً قصد دارید با آنها کنار بیایید. اینکار به شما کمک می‌کند که رابطه سالم با خواهر و یا برادر همسر خود را حفظ کنید.
– راه حل: در حالی که فریاد زدن و مقصر نشان دادن دیگران وسوسه انگیز است، اما حل کردن مشکل هدف اصلی است. باید به دنبال راه حل‌های مناسب باشید و برای اینکار ممکن است نیاز به مذاکره، درک، همدلی، صبر، تسامح یا مشورت با شخص خارجی داشته باشید.
