ارتباط زناشویی به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل مؤثر بر توسعه کودکان در طول دوران کودکی و نوجوانی شناخته می‌شود. زناشویی سالم و پایدار می‌تواند به عنوان یک پایه اساسی برای رشد سالم کودکان عمل کند، در حالی که ارتباطات ناسالم و ناپایدار می‌توانند به طور مستقیم تأثیرات منفی بر رشد و تربیت آنان داشته باشند. در این مقاله، به بررسی تأثیرات مختلف ارتباط زناشویی بر رشد و تربیت کودکان پرداخته می‌شود.
اثرات مثبت ارتباط زناشویی بر کودکان: ارتباطات مثبت و سالم بین والدین می‌تواند بر توسعه اجتماعی، روانی و عاطفی کودکان تأثیر مثبت بگذارد. زناشویی پایدار و هماهنگی بین والدین می‌تواند احساس امنیت و ثبات در کودکان ایجاد کند و زمینه مناسبی برای رشد و توسعه آنها فراهم کند.
اثرات منفی ارتباط زناشویی بر کودکان: در مقابل، ارتباطات ناپایدار و ناسالم بین والدین می‌تواند به طور مستقیم بر روند رشد و تربیت کودکان تأثیر منفی بگذارد. کودکانی که شاهد اختلافات مکرر و بحران‌های زناشویی در خانواده خود هستند، ممکن است با مشکلات روانی و اجتماعی روبرو شوند و نتوانند به طور صحیح احساس امنیت و ثبات کنند.
رویکردها و راهکارها: برای افزایش اثرات مثبت ارتباط زناشویی بر رشد و تربیت کودکان، لازم است والدین به ایجاد روابط سالم و هماهنگی در خانواده خود توجه ویژه داشته باشند. ارتباط مداوم، احترام متقابل و توجه به نیازهای همدیگر می‌تواند به عنوان ابزارهای اصلی برای بهبود ارتباطات زناشویی و در نتیجه بهبود رشد و تربیت کودکان عمل کنند.
بنابراین، ارتباط زناشویی به عنوان یک عامل مؤثر و کلیدی بر رشد و تربیت کودکان تأثیرگذار است. والدین باید با ایجاد روابط سالم و پایدار، به عنوان نمونه‌های الگو برای کودکان خود عمل کنند و زمینه‌ای سالم برای رشد و توسعه آنها فراهم آورند.
تاثیر رابطه زوجین بر تربیت فرزندان
همانطور که می دانیم کودک بر رابطه زوجین تاثیر دارد اما تاثیر متقابل آن نیز بسیار قابل تامل است. هر چه رابطه زوجین محبت آمیزتر باشد کودک عاطفی‌تر خواهد شد. روابط خشن و سرسخت نیز کودکانی بی اعتماد و محافظه کار را در پی خواهد داشت.
تاثیر رابطه زوجین بر فرزندان
همچنین رابطه ی زوجین بر فرزند و شکل گیری خلقیات و رفتار او بسیار تاثیرگذار است. ازاین رو روانشناسان ریشه ی بسیاری از ناسازگاری ها و رفتارهای نامناسب در سنین بالاتر را در کودکی افراد می دانند. کودک تحت تاثیر محیط است. بسیاری از وقایع آن را در خود نهادسازی می کند. درس های مهم زندگی خود را از محیط می گیرد. در این میان زمان طولانی و مهمی از زندگی خود را تحت تاثیر والدین و ارتباط آنها با همدیگر است. ارتباط زوجین بر روی رشد ذهنی و عاطفی کودک تاثیر دارد. بسیاری از افراد بر این عقیده هستند که کودکان از درک روابط زوجین عاجز هستند و این ارتباط تاثیری بر روی دنیای کودکانه ی آنها نخواهد گذاشت. درحالیکه کودک از همین روابط زوجین درس می گیرد.
بایدهای روابط زوجین
روابط زوجین بایدها و نبایدهای خود را دارد. عمل کردن به این آموزه ها از این لحاظ که در تحکیم و بهبود روابط خانوادگی و شکل گیری شخصیت کودکان تاثیر دارد، مهم و اساسی است. هر یک از همسران در برابر هم وظایفی دارند که بهتر است آن را به نحو احسن انجام دهند. از جمله این بایدها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
1-تکریم و احترام گذاشتن به همدیگر
2-رعایت ادب و نزاکت
3-قدردانی و تشکر از زحمات دو طرفه
4-تعهد در قبال همدیگر و در قبال کودکان
5-خوش بینی نسبت به هم و آینده ی پیش رو
6-مدارا کردن و صبوری در هنگام پیش آمدن مشکلات
7-توجه و محبت مداوم و لازم به کودکان
8-برآوردن نیازهای کودکان به شیوه ی درست آن
9-خوش خلقی و روابط عاطفی پایدار
روابط زوجین چه تاثیری بر کودکان دارد؟
از کنار کودکان ساده نگذرید. آنها کوچکترین و بزرگترین رفتارهای شما را زیر نظر دارند. در سنین خاصی کودکان به حداکثر مقدار تقلید کردن در زندگی خود می رسند. بدین معنی که آنچه شما انجام می دهید را ثبت و تکرار می کنند. برای همین کودکان را اسفنج می دانند که مدام در حال جذب کردن به خود است. روابط زوجین بر شکل گیری و جهت گیری عاطفی کودک تاثیرگذار است. اگر جلو کودک خود در ابراز علاقه کوشا باشید، او نیز مانند شما عشق ورزیدن را یاد خواهد گرفت. نشان داده شده است که کودکانی که در محیط هایی بزرگ می شوند که به راحتی تماس های فیزیکی برقرار می شود، نسبت به کودکانی که در محیط های محافظه کار بزرگ می شوند، ذهن بازتری نسبت به این مسائل خواهند داشت.
کودکان نگاه می کنند
کودکان با نگاه کردن یاد می گیرند. اگر ارتباط زوجین زننده و پر از دعوا است، کودک خلق و خوی عصبی و طلبکار به خود می گیرد. اگر کودک از والدین خود بخشش و بزرگی ببیند این ویژگی را در وجود خود نهادینه می کند و آدم بخشنده ای خواهد شد. البته در اجتماع امروزی باید بسیار به نقش جامعه در شکل گیری شخصیت کودک توجه کرد. اما هیچ چیز مانند جایگاه خانواده و رابطه زوجین با هم نمی باشد.
احترام گذاشتن، پیگیر بودن و توجه کردن به همدیگر در ارتباط زوجین به کودک یاد می دهد که باید در قبال آنهایی که دوستشان دارد، پیگیر و مهربان باشند. اعتماد و خوش بینی را باید پدر و مادر در روابط خود به کودک یاد بدهند. اگر به همسر خود شک دارید و در گفتار و رفتار خود این را نشان می دهید، نباید انتظار کودک با اعتماد و خوش بینی را داشته باشید.
تاثیر رابطه زوجین بر کودک بدین شیوه است که کودک با رفتار تقلیدی خود در صدد تکرار و یادگیری آنهاست. برای همین ژان پیاژه روانشناس مشهور سوئیسی اعتقاد داشت که کودک را می توان هرطور که خواست بارآورد.
