درحال حاضر ازدواج کردن شکل و حالت های مختلفی به خود گرفته است و مانند گذشته افراد به صورت کاملا سنتی و در سن کم ازدواج نمی کنند و به نسبت گذشته کمتر شده است ولی اکنون  افراد دیرتر ازدواج می کنند و دیرتر بچه دار می شوند و حتی برخی از آن ها تصمیم می گیرند که بچه دار نشوتد . می توانیم بگوییم که طلاق و ازدواج مجدد نیز نسبت به گذشته افزایش پیدا کرده است .

والسترین از روانشناسانی می باشد که  در زمینه وظایف روانشناختی زوجین  پژوهش هایی را انجام داده است و بیان کرده است که زوجین باید تکالیف روانشناختی خود را انجام دهند و بر اساس آن تعیین می شود که رابطه ی زوجی سالم یا ناسالم می باشد مواردی که او در تحقیقاتش انجام داده است شروع و تداوم ازدواج بدون توجه داشتن به سن زوج ها و یا تاریخچه ی رابطه ی قبلی فرد ، می باشد .

استحکام استقلال و ایجاد روابط جدید با خانواده های اصلی :

مطالعات روانشناسی ازدواج نشان می دهد که این وظیفه شرط لازم زوج برای همراه شدن با یکدیگر در مسیر زندگی و جدا شدن از خانواده ی اصلی و در عین حال حفظ روابط سالم خود با آن ها است . زوج ها باید یاد بگیرند که با در نظر داشتن رابطه زوجی ، با خانواده اصلی خود نیز ارتباط داشته باشند . این امر به طور ویژه برای زوج های جوان اهمیت دارد به زبان ساده تر بعد از ازدواج با حفظ استقلالشان باید به شکل جدیدی بر قراری روابط با والدین خود را نیز در نظر داشته باشند .

 شکل دادن به هویت زناشویی :

در رابطه ی زوجی ما بودن مهم می باشد و به این معنی می باشد که از خود محوری به حالت دیگر یعنی همسر خوب بودن ، منصفانه رفتار کردن تاکید دارد . و این گونه بستر صمیمیت و رابطه دوستانه شکوفا می شود . نزدیکی مستلزم این است که زوج ها در دسترس یکدیگر باشند و خود محوری و خود شیفتگی خود را برای گسترش ما رها کنند . در هر رابطه ای فراز و نشیب هایی وجود دارد که زوج ها برای داشتن رابطه ای خوب باید با حفظ فردیت خود به آن ها بپردازند . همچنین هویت جنسی نیز وجود دارد که به در دسترس بودن همسر برای ابراز احساسات جنسی گفته می شود . زوجین باید توانایی ایجاد تعادل بین نیاز به رابطه ی جنسی و صمیمیت را در رابطه ی خود بر قرار کنند .

ازدواج امن و پرورش دهنده :

رابطه ی زوجی باید بستری برای بروز دادن نا کامی ها ، تلاش ها ، موفقیت ها و ترس های زن و شوهر در یک جو سرشار از مراقبت و حمایت باشد . هر زن و شوهر باید در زمان های پر استرس در دسترس یکدیگر باشند . این امر در ازدواج بسیار مهم می باشد و اگر زندگی مشترک مکانی برای مراقبت و پرورش نباشد ممکن است صمیمیت کاهش یافته و افراد بیشتر وقت خود را به کار ، دوستان ، خانواده اصلی و … صرف کنند .

والد بودن :

بر اساس مطالعات وقتی که زوجین تصمیم به بچه دار شدن می گیرند ، باید فضای روانشناختی لازم برای پرورش فرزند در رابطه یخود گسترش دهند و از رابطه ی خود مراقبت کنند . با آمدن فرزند رابطه ی زوجی دستخوش تغییر می شود و زوجین با این تغییر نقش ها باید قابلیت انعطاف پذیری را در خود افزایش دهند .

ایجاد رابطه ای پر شور و جذاب :

ازدواج خوب با یکنواختی همراه نیست و باید با هیجان ، شور و میل همراه باشد و این تجربه ها خاطراتی را برای هر دو فرد شکل می دهد و زمانی که با استرس و فشار همراه شدند یاد آوری آن ها لذت بخش خواهد بود .

هر فردی باید تلاش کند که رابطه ی خود را رشد دهد و به عبارتی هر رابطه ای نیازمند مراقبت و رسیدگی مداوم می باشد. در اوایل رابطه شور و هیجان زیادی وجود دارد و با گذشت زمان دستخوش تغییرات می شود و این شور و شوق کمتر می شود . اگر که زوجین نسبت به این مسئله آگاهی داشته باشند بهتر می توانند شرایط رابطه ی خود را کنترل کنند و با اهمیت دادن به رابطه و بسیاری از فعالیت ها شور و شوق رابطه ی خود را در حد سالمی حفظ کنند .