بیماریهای جنسی از راه تماس
این بیماری‌ها از طریق تماس اندام تناسلی، دهان، مقعد و پوست به شریک جنسی انتقال می‌یابند. البته در مواردی هم ممکن از راه تزریق با سرنگ آلوده یا فرآورده تزریقی آلوده، همچنین از مادر باردار به جنین منتقل شوند.
عوامل ایجاد کننده این بیماری‌ها عبارتند از:
1-باکتری
2- ویروس
3- انگل
علائم بیماریهای منتقله جنسی
این علائم ممکن است به صورت ترشحات از اندام تناسلی، زخم تناسلی، دانه‌های پوستی مانند تبخال و زگیل، سوزش مجرای تناسلی، التهاب واژن و التهاب دهانه رحم باشند، ولی در برخی موارد هم ممکن است تا مدتها هیچ علامتی نداشته باشند مانند ایدز.
بیماری های قابل انتقال از طریق ارتباط جنسی
1- سوزاک
2- کلامیدیا
3- تبخال تناسلی
4- سفلیس
5- ایدز و هپاتیت B
6- زگیل تناسلی
راههای پیشگیری از بیماریهای منتقله جنسی
اجتناب از تماس جنسی تنها راه بی خطر برای جلوگیری از بیماری های مقاربتی است. اما اگر رابطه جنسی واژینال ، مقعد یا دهان دارید ، روش هایی برای ایمن سازی آن وجود دارد.
هنگام استفاده صحیح ، کاندوم محافظت موثری در برابر بسیاری از بیماریهای مقاربتی ایجاد می کند. برای محافظت بهینه ، استفاده از کاندوم در حین رابطه جنسی واژینال ، مقعد و دهان مهم است.
کاندوم به طور کلی در جلوگیری از انتقال بیماریهای مقاربتی که از طریق مایعات مانند مایع منی یا خون پخش می شود ، موثر است. اما آنها نمی توانند به طور کامل در برابر بیماریهای مقاربتی که از پوست به پوست دیگر گسترش می یابد محافظت کنند. اگر کاندوم شما ناحیه آلوده به پوست را پوشش نمی دهد ، هنوز می توانید یک بیماری مفاربتی را به شریک زندگی خود منتقل کنید.
کاندوم می تواند به محافظت در برابر نه تنها بیماریهای مقاربتی ، بلکه بارداری ناخواسته نیز کمک کند.
در مقابل ، بسیاری از انواع دیگر جلوگیری از بارداری خطر بارداری ناخواسته را کاهش می دهد اما بیماری های مقاربتی را کاهش نمی دهد. به عنوان مثال ، موارد زیر برای جلوگیری از بارداری از بیماری مقاربتی محافظت نمی کند:
- قرص های جلوگیری از بارداری
- شات ضد بارداری
- ایمپلنت های جلوگیری از بارداری
- دستگاه های داخل رحمی (IUD)
غربالگری منظم بیماری مقاربتی ایده خوبی برای هر کسی است که از نظر جنسی فعال باشد. این به ویژه برای کسانی که یک شریک جدید یا چندین شریک دارند مهم است. تشخیص و درمان به موقع می تواند به جلوگیری از شیوع عفونت کمک کند.
قبل از رابطه جنسی با یک شریک جدید ، مهم است که در مورد سابقه جنسی خود صحبت کنید. هر دوی شما همچنین باید توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی از نظر STD غربالگری شوید. از آنجایی که بیماری های مقاربتی اغلب هیچ علامتی ندارند ، آزمایش تنها راهی است که می تواند با اطمینان از وجود آن مطلع شود.
هنگام بحث درباره نتایج آزمایش بیماری مقاربتی ، مهم است که از شریک زندگی خود بپرسید که برای چه چیزی آزمایش شده است. بسیاری از افراد تصور می كنند كه پزشكان آنها را بعنوان بخشی از مراقبتهای منظم از نظر STD غربال كرده اند ، اما این همیشه درست نیست. برای اطمینان از انجام آزمایشات STD ، باید از پزشک خود بخواهید.
اگر همسرتان از نظر STD مثبت است ، برای او مهم است که از برنامه درمانی پزشک خود پیروی کند. همچنین می توانید از پزشک خود در مورد راهکارهایی برای محافظت از خود در مقابل ابتلا به بیماری STD از طرف همسرتان سوال کنید. به عنوان مثال ، اگر همسر شما HIV دارد ، پزشک احتمالاً شما را به استفاده از پروفیلاکسی قبل از نزدیکی تشویق می کند.
اگر واجد شرایط هستید ، شما و همسرتان باید واکسن HPV و هپاتیت B را نیز در نظر بگیرید.
با پیروی از این استراتژی ها و سایر راهکارها می توانید شانس ابتلا به بیماری های مقاربتی و انتقال آنها به دیگران را کاهش دهید.
